መልአክን ማታለል ቀላል ነው

2024 ደራሲ ደራሲ: James Gerald | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-12-17 14:00

በክፍሉ ውስጥ ከሚያንዣብቡት የሕልሞቼ ቁርጥራጮች የወጣ ይመስል ፣ አንድ ሌሊት ታየ ፣ አልጋዬ ላይ በተንጠለጠለበት ጨለማ ውስጥ በድንገት ታየ። እኔ ፣ የሌላ ሰው እይታ የተሰማኝ ያህል ፣ ከእንቅልፌ ነቃ ፣ ዓይኖቼን ከፍቼ በትንሹ ጭንቅላቴን አዙሬ በድንገት በግማሽ ባዶ ክፍል ጥግ ላይ ሲንከባከብ አየሁት።

እግሮቹ ተጣብቀው ቁጭ ብለው ጉልበቶቹን እንደ ትንሽ ፈሪ ልጅ ቁጭ ብለው በፍርሃት ተመለከቱኝ ፣ ግን በግልፅ ፍላጎት።

ትራስ ላይ ራሴን ከፍ አድርጌ ፣ በክርንዬ ላይ ተደግፌ ፣ ዐይኖቼን የሸፈነውን የተኮሳተረ ፀጉር መል threw ፣ በእንቅልፍ ፊቴ ላይ በእጄ ሮጦ ፣ የመጨረሻውን የእንቅልፍ ቅሪት እየነዳሁ ፣ እና በመገረም እያየሁ ጠየቅሁት።"

እኔ በአልጋ ላይ ተቀመጥኩ እና በእውነቱ እሱን እያየሁ እንደሆነ ወይም የሕልሜ ሌላ ቁርጥራጭ እንደሆነ ለማወቅ በመሞከር በጉጉት መመርመር ጀመርኩ። ዓይኖቹን ከእኔ ላይ ሳያስወግድ ፣ ጭንቅላቱን አዘንብሎ ፣ በጉልበቱ ላይ አድርጎ በእጆቹ ትንሽ ጠበቅ አድርጎ ያዘኝ ፣ እና ከውስጡ የሚያንፀባርቅ ይመስል ቆዳው በጣም ፈዛዛ መሆኑን ለራሴ አስተዋልኩ። ወይስ በዙሪያው የሚያንፀባርቅ እንግዳ ፣ ግልፅ ፣ ወርቃማ ነጭ ፍካት ነበር …

ይህ የብርሃን መብራት በክፍሉ ጥግ ላይ ሲንሸራተት ፣ በመስኮቱ በኩል ወደ ውስጥ በሚንሳፈፈው የሌሊት ነፋስ ተሸንፎ ፣ በድንገት ቆዳው በጣም ቀዝቃዛ መስሎኝ ነበር - በእውነቱ ይገርመኛል? ለተጨማሪ ጥቂት ደቂቃዎች በዝምታ ተያየን ፣ ከዚያም ጠፋ። ምን እንደተፈጠረ ለማወቅ ጊዜ እንኳ አልነበረኝም - ልክ በድንገት በማዕዘኑ ውስጥ የሚፈሰው ብርሃን ጠፋ ፣ እና እንደገና ወደ ጨለማ ውስጥ ገባሁ። ማብሪያ / ማጥፊያውን ደረስኩ ፣ ጠቅ አደረግሁት እና በአይኖቼ በመፈለግ ግራ ተጋብቼ ዙሪያውን ተመለከትኩ - በክፍሉ ውስጥ ማንም አልነበረም ፣ የሌሊቱ ነፋስ ብቻ በክፍት መስኮት ላይ የብርሃን መጋረጃዎችን በትንሹ ቀሰቀሰ።

በሚቀጥለው ምሽት እንደገና ተገለጠ። ፈገግ አልኩ ፣ እጄን ወደ እሱ ዘርግቼ በፀጥታ “ወደዚህ ና” አልኩ። ዝም ብሎ ተመለከተኝ ፣ ከአልጋዬ አጠገብ ቆሞ ፣ እጆቹን በደረቱ ላይ እያቋረጠ ፣ ከዚያም በድንገት ፈገግ አለ - በእውነቱ ፈገግ አለ ፣ ለብዙ ሰከንዶች በከንፈሮቹ ላይ የቆየ እና ወዲያውኑ እንደጠፋ ፣ ልክ እንደ ተደበቀ የሚያብረቀርቁ አይኖች።

አሁን እሱ ትንሽ ሲቃረብ ፣ እሱን በተሻለ ማየት ችዬ ነበር - ረዥም ፣ ደብዛዛ ፣ በትከሻው ላይ የወደቀ ረዥም ኩርባዎች። በልብስ ፋንታ - ብዙ ጥልቅ እጥፎች ያሉት ፣ ሰፊ በሆነ ቀበቶ የታሰረ ነጭ ቁሳቁስ የሚፈስ አጭር እንግዳ ቀሚስ። እኔ ማን እንደሆንኩ ከአሁን በኋላ አልጠየቅኩም - በጀርባው በኩል ሁለት ጠቋሚ ነጭ ክንፎች ተሰብስበው ፣ ጫፎቹ ወለሉን የሚነኩ ናቸው።

ከዚያን ጊዜ ጀምሮ በየምሽቱ ወደ እኔ መምጣት ጀመረ - እኔ እሱን ማየት እንደሚያስፈልገኝ ስለተሰማኝ ሆን ብዬ መስኮቱን ተውኩ። መጣ ፣ ዝም ብሎ በአቅራቢያው ቁጭ ብሎ ተመለከተኝ ፣ የእሱ እይታ እንዲሰማኝ እና ከእንቅልፉ እንዲነቃ እየጠበቀኝ።

ቀስ በቀስ እኔን መፍራቱን ካቆመ ፣ ወደ እሱ መቅረብ ጀመረ ፣ አንዳንድ ጊዜ ያነጋግረኝ ነበር - እንደዚህ ያለ ረጋ ያለ ፣ ሹክሹክታ ድምፅ ነበረው። ከዚያ ፣ በመጨረሻ በእኔ በመተማመን ፣ በአልጋዬ ጠርዝ ላይ መረጋጋት ጀመረ ፣ እራሱን ምቾት እያደረገ ፣ እና አሁንም ዓይኖቹን ከእኔ አላነሳም።

የዚህን ቆንጆ ፣ ፈዛዛ እና ለእኔ የሕፃን ልጅ የዋህ ፊት ፣ ለስላሳ እና የማይረባ የከንፈሮችን ጠመዝማዛ ትንሽ መስመር ለማስታወስ እየሞከርኩ በእሱ ብርሃን ፣ ግልፅ እና በተመሳሳይ ጊዜ በሚያስደንቅ ሁኔታ ጥልቅ ዓይኖቹን ተመለከትኩ። ስለዚህ የፀጉሩን ቀላል ሐር መንካት ፣ መቆለፊያውን ወደ ከንፈሮቼ አምጥቼ ፣ ዓይኖቼን ጨፍኖ መሳም ፈለግሁ።

ወደ ጭንቅላቴ የመጣውን ነገር ነገርኩት እና እሱ ክንፎቹን በእርጋታ እንድመታ ፈቀደኝ - እነሱ በጣም ቀላል እና ለስላሳ ስለሆኑ ጣቶቼ በውስጣቸው እየሰመጡ ይመስለኝ ነበር። ነፋስን ለመቆጣጠር በአንድ ጊዜ እንዴት በጣም ገር እና ጠንካራ መሆን እንደሚችሉ በአድናቆት ጠየኩት። እሱ በምላሹ ብቻ ሳቀ - ከዚያ ለመጀመሪያ ጊዜ ለስላሳ ሳቁን ሰማሁ ፣ ከግድግዳ ወደ ግድግዳ በክፍሉ ዙሪያ እየዞረ።

ከእሱ ጋር ውይይቶች ለነፍሴ ሰላም ሰጡ - በእነዚህ ደቂቃዎች ውስጥ ወደ ሰማይ የሄድኩ ያህል ተሰማኝ። ዓይኖቼን ጨፍነን እያንዳንዱን ድምፁን ያዝኩ። እኔ ፣ እየሳቅኩ ፣ ስለ ልጅነት ሕልሜ ነገርኩት ፣ እርሱም ከእኔ ጋር ደስተኛ ነበር። እኔ የአዋቂ ችግሮቼን አካፈልኳቸው ፣ እና እሱ በጣም ትክክል እና በጣም ቀላል የሚመስለውን ምክር ሰጠኝ።

እኔ ወደድኩት እና ስለ ጉዳዩ ነገርኩት።

የእሱ የመጀመሪያ ተቃውሞዎች አያስፈራኝም ፣ አብረን እንደምንሆን እርግጠኛ ነበርኩ….

ሰውነቱ እያበደኝ ነበር። መጀመሪያ ላይ በጣም ቀዝቃዛ መስሎ የታየኝ እጆቹ በሚያስደንቅ ሁኔታ ሞቅ ያለ እና ጨዋ ሆነ። ለስላሳ ፣ የሚያስተላልፍ የብርሃን ቆዳውን መንካት ወደድኩ ፣ በጨለማ ውስጥ ረጋ ያለ የክንፍ ጫጫታ እና ገርነቱ ፣ ዓይናፋር ፣ በሰውነቴ ላይ ንክኪዎችን ማጥናት ወደድኩ።

ሌሊቱ እንዲያበቃ አልፈለኩም። እኔ የፀሐይ ብርሃንን በአእምሮዬ ጠላሁ ፣ የፀሐይ መውጫዎችን ረገምኩ እና ከሌሊቱ ጥቁር ሽፋን ጋር አብሮ እንደሚመጣ አውቃለሁ።

ቅናት ወደ ሀሳቤ ገባ። ወደ እግዚአብሔር ለመመለስ እኔን ትቶ መሄድ በቻለበት ጊዜ ሁሉ ማወቁ እጅግ አሳዛኝ ነበር። ለማንኛውም እንደሚሄድ ስለማውቅ እሱን ለቀቅኩት ፣ እና ለዚያ እራሴን ረገምኩ። ከእኔ ጋር ለዘላለም እንዲኖር ማንኛውንም ነገር ለመስጠት ዝግጁ ነበርኩ።

አንዴ ውሃ እና ስኳር ጠየቀኝ። ወደ ኩሽና ሄድኩ ፣ ወደ ረዣዥም ብርጭቆ ውሃ አፈሰሰ ፣ ትንሽ አመንታ እና ካቢኔውን በር ከፍቼ ፣ ሰማያዊ አረንጓዴ ተለጣፊ የያዘውን ነጭ ጠርሙስ አወጣሁ። በመጠጥ ውስጥ ጠንካራ የእንቅልፍ ክኒን አነሳሳሁ ፣ አስፈላጊ መሆኑን ለራሴ አረጋግጫለሁ ፣ እናም ይህንን በዓለም ውስጥ ከምንም ነገር የበለጠ እንደምፈልግ አስታወስኩ። እኔ ራሴ ብርጭቆውን ወደ ከንፈሮቹ አመጣሁ - ፈገግ አለ እና በእጆቼ ውሃውን በልበ ሙሉነት ጠጣ።

ከጥቂት ደቂቃዎች በኋላ ወደ እሱ ስጠጋ ፣ መቀጫዬን ከኋላዬ በጡጫዬ በማያያዝ ፣ የእሱን እኩል እና ጥልቅ እስትንፋስ ሰማሁ። ድንገት ሲተኛ ህፃን ይመስለዋል ብዬ አሰብኩ። በጥብቅ እና በጥብቅ እሱን ማቀፍ ፈለግሁ እና ፈጽሞ አልለቀቅም።

በእርጋታ የእሱን ኩርባዎች እና ረዥም የዓይን ሽፋኖች በእንቅልፍ እየተንቀጠቀጡ ቀስ ብዬ ሳምኳቸው ፣ ቀጫጭን ነጭ ጣቶቹን ነካኩ እና እኔ እወደዋለሁ እና ከእሱ በቀር ማንንም አያስፈልገኝም ብዬ በሹክሹክታ አሾክኩት።

እሱን ለማቆየት ፣ እንዲቆይ ለማድረግ አንድ መንገድ ብቻ እንዳለ እራሴን አሳመንኩ - ጎህ ሲቀድ ወደሚመኝበት የመመለስ እድሉን ከእሱ ለመውሰድ። እሱ የእኔ ነው ፣ የእኔ ብቻ ነው ፣ እና እሱ ሁል ጊዜ የእኔ ይሆናል። ጀርባውን በጠንካራ የአደንዛዥ እጽ ቅባት ቀባሁት እና በጥቂት ሹል እንቅስቃሴዎች የበረዶ ነጭ ክንፎቹን ቆረጥኩ።

የመጀመሪያዎቹ ምሽቶች ከባድ ነበሩ። ብዙ ጊዜ ከእንቅልፉ ነቅቶ ክንፎቹ እንዴት እንደሚጎዱ አጉረመረመኝ። እኔ እቅፍ አድርጌ ፣ ጭንቅላቱን ደረቴ ላይ በመጫን ፣ ጭንቅላቴን በመነቅነቅ ፣ “አሁን ምንም ክንፍ የለህም ፣ አሁን እኔ እና እኔ ሁል ጊዜ አብረን እንሆናለን” አልኩ። ካገገመ በኋላ ተለወጠ። ምን እየሆነ እንዳለ አልገባኝም ፣ ግን ቀስ በቀስ በየቀኑ እንደሚያስፈልገው መገንዘብ ጀመርኩ። በዚያ ርህራሄ ፣ ከዚህ ቀደም ወደ ጥልቅ እይታው ውስጥ በተንሸራተተው የማወቅ ጉጉት ፣ እያየኝ አየኝ። እና ያነሰ እና ብዙ ጊዜ በእኔ የተወደደ ፈገግታ በከንፈሮቹ ላይ ተጫወተ። በጀርባው ላይ ጠባሳዎች በጭራሽ አልተገኙም ፣ አንዳንድ ጊዜ እሱን ብቻ እየነካው ፣ በአከርካሪው ላይ ትንሽ ንክኪዎችን ለመንካት ሁለት ጣቶቼን ሮጥኩ።

አንድ ቀን ሄደ።

አንድም ቃል ሳይናገር ወይም ምንም ሳያብራራኝ ዝም ብሎ በሩን ዘግቶ አልተመለሰም። ከተወሰነ ጊዜ በኋላ ሌላ እንደተገናኘው አወቅኩ - በመንገድ ላይ ሲራመዱ እና እጆቻቸውን ሲይዙ አየሁ። እሷ ዓይኖቹን ተመለከተች ፣ በፍቅር ፈገግ አለች እና ከፊት ለፊቷ በቅርቡ መልአክ የነበረች መሆኗን እንኳን አልጠረጠረችም። እርሷ እሱን የማመን ዕድሏ ስለሌለው ስለእሷ ፈጽሞ ሊነግራት የማይችል ነው።

በተከታታይ ለበርካታ ሌሊቶች አለቀስኩ ፣ መጀመሪያ ባየሁት በዚያች ሌሊት የልጅነት ፣ የፍርሃት እና የማወቅ ጉጉት ያለውን ገጽታ አስታውሳለሁ።

ደስታን እመኝለታለሁ ፣ ምንም እንኳን በሆነ ምክንያት እሱ ፈጽሞ ደስተኛ እንደማይሆን እርግጠኛ ነኝ ፣ ምክንያቱም እሱ አንድ ጊዜ ክንፎች እንደነበሩት አይረሳም። እና እኔ…. አንድን መልአክ ማታለል ምን ያህል ቀላል እንደሆነ አልረሳውም።

አልቢና